Κοινοτικό Συμβούλιο Αγρού

O Νέαρχός Κληρίδης αποτελεί μια από τις εξέχουσες μορφές, που έχει να επιδείξει ο Αγρός. Γεννήθηκε στον Αγρό, τέλη του 19ου αιώνα, το 1892, και έφυγε από τη ζωή το 1969, αφήνοντας πίσω του ένα εξαιρετικό έργο σε πολλούς τομείς, όπως στην εκπαίδευση, στη λογοτεχνία, στη λαογραφία.

Ο Νέαρχος Κληρίδης παρ' όλες τις αντιξοότητες που συνάντησε, λόγω οικογενειακών προβλημάτων, δεν έπαψε να μοχθεί για μάθηση. Η μεγαλύτερη του επιθυμία, ήταν να γίνει δάσκαλος, γ΄ αυτό αγωνίστηκε σκληρά. Η φοίτηση του στο δημοτικό σχολείο του χωριού ήταν σπασμωδική, γιατί οικονομικές ανάγκες της οικογένειας του, τον έσπρωχναν στην εργασία. Τελικά κατάφερε να τελειώσει το δημοτικό σχολείου του Αγρού, στα δεκαοχτώ του.

Ο Νέαρχος Κληρίδης συνεχίζει τις σπουδές του στο Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο της Λάρνακας. Το 1917, καταφέρνει να αποφοιτήσει από το Ιεροδιδασκαλείο, πραγματοποιώντας με αυτό τον τρόπο την επιθυμία του να γίνει δάσκαλος.

Ο διορισμός του Νέαρχου Κληρίδη στο δημοτικό σχολείο είναι η αφετηρία μιας λαμπρής πορείας, με παγκύπρια εμβέλεια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο Νέαρχος Κληρίδης είναι συνδεδεμένος στη συνείδηση όλων μας, ως δάσκαλος του Αγρού.

Ο Νέαρχος Κληρίδης μαζί με τον Κυριάκο Απέητο, συναποτελούν τους θεμελιωτές της εκπαίδευσης στον Αγρό. Το όνομά του, αναγράφεται στον κατάλογο των ανθρώπων, που συνεισέφεραν στην πνευματική οικοδόμηση του πρώτου Γυμνασίου στον Αγρό.

Η πορεία του ως δάσκαλος. ολοκληρώθηκε το 1948, με την αφυπηρέτησή του, ως διευθυντής δημοτικού σχολείου. Δεν δίδαξε μόνο στον Αγρό, αλλά και σε άλλα χωριά της Λευκωσίας. Παράλληλα, από το 1936 μέχρι το 1955, εργάστηκε ως γραμματέας του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Διδασκάλων.

Από μικρός, ο Νέαρχος Κληρίδης σύχναζε στην Εκκλησία του χωριού και μελετούσε διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία, κυρίως το Ωρολόγιο. Η συνεχής επαφή του με την εκκλησία και οι γνώσεις που αποκόμισε μέσω αυτής, σημάδεψαν τη σταδιοδρομία του, στη συγγραφή αγιολογικών κειμένων. Το έργο του σ' αυτό τον τομέα είναι γνωστό, μέσα από τις εκδόσεις φυλλάδων αγίων.

Είναι αξιοσημείωτο πως οι αγιολογικές μελέτες του Νέαρχου Κληρίδη, είναι σημαντικές και ως προς την επιστημονική τους και ως προς την πρακτική τους πλευρά. Την επιστημονική τους αξία, την οφείλουν στον τρόπο συγγραφής των κειμένων, που «αγγίζουν τα όρια μελέτης του λαϊκού πολιτισμού στον κλάδο της αγιολογίας». Η πρακτική αξία των κειμένων, πως χρησιμοποιούνται χειρόγραφες σε εκκλησίες των χωριών, γιατί εμπεριέχουν και τη συνοδεία βυζαντινής μουσικής.(περιοδικό «Αγρός», Δεκέμβρης 1991)

Η θρησκευτική αγάπη του Νέαρχου Κληρίδη, φαίνεται και μέσω της συγγραφής μελετών, σχετικών με τα μοναστήρια της Κύπρου. Mέσα σ' αυτά τα έργα του, εμπεριέχονται πληροφορίες παρμένες από την προφορική λαϊκή παράδοση. Οι πληροφορίες σχετίζονται με την ιστορία, την οικονομία και τα οικονομικά των μοναστηριών.

Η αγάπη του Νέαρχου Κληρίδη για τα παιδιά, εκφράζεται με ποικίλους τρόπους, πέρα του έργου του ως διδασκάλου. Διετέλεσε διευθυντής με τον Κ. Χρυσανθή του παιδικού περιοδικού «Η Χαρά των Παιδιών» και εξέδωσε σαράντα-εννέα σχολικά βιβλία. Γνωστότερα σε όλους μας και χάρη σε προσωπικά βιώματα, είναι τα παιδικά παραμύθια του, τα οποία συνέγραψε με ιδιαίτερη απλότητα. Τα παραμύθια του Νέαρχου Κληρίδη, περνούν από γενιά σε γενιά και σημαδεύουν τις παιδικές θύμησες. Ακόμα και σήμερα, διαβάζονται στο πλαίσιο της διδασκαλίας του Κυπριακού Ανθολόγιου, σε παιδιά του δημοτικού σχολείου.

Γενικά η συμβολή του Νέαρχου Κληρίδη στη διάδοση και στη διάσωση του κυπριακού πολιτισμού είναι τεράστια. Χάρη σ' αυτόν έφτασαν στις μέρες μας αρκετά δημοτικά τραγούδια, ήθη, έθιμα, παραμύθια και μύθοι. Στα δημοτικά τραγούδια, πρόσθεσε εισαγωγές, απλές και προσιτές σε κάθε αναγνώστη.

Ο Νέαρχος Κληρίδης, παρόλη τη φήμη που γνώρισε, δε λησμόνησε ποτέ το χωριό του. Η ανάπτυξη και η πρόοδος του Αγρού παρέμειναν η ουσιώδης μέριμνά του. Η διάδοση των τριαντάφυλλων, συγκεκριμένα της Ρόδης Δαμασκηνής, με τα αρωματικά ροζ πέταλα, οφείλεται σε πρωτοβουλία του Νέαρχου Κληρίδη. Εκτός αυτού, ο Νέαρχος Κληρίδης προχώρησε και στην απόκτηση αποστακτήρα, με τον οποίο οι κάτοικοι αξιοποιούσαν το όμορφο άρωμα των ρόδων, κατασκευάζοντας ροδόσταγμα.

Ο Κληρίδης ήταν μια ιδιαίτερα φωτισμένη προσωπικότητα, αλλά και άνθρωπος, ο οποίος πίστευε στην τουριστική ανάπτυξη του Αγρού, γι' αυτό πρότεινε την ίδρυση Ξενοδοχειακής Σχολής. Συγκεκριμένα, περιγράφοντας τη μορφή της σχολής, που έπρεπε να οικοδομηθεί στο χωριό , αναφέρει στα 1943 « όπως η Επιτροπεία προχωρήσει εις το έργον ιδρύσεως της Σχολής, αφού πρώτον λάβει υπόψιν τας συνθήκας του τόπου». Η Ξενοδοχειακή Σχολή στον Αγρό, άρχισε τη λειτουργία της πολλά χρόνια αργότερα, μόλις το 1999.(περιοδικό «Αγρός», Ιούνιος,2004)

Ο Νέαρχος Κληρίδης δεν τιμήθηκε μόνο από τον Αγρό, αντιθέτως κέρδισε πολλές διακρίσεις και βραβεία, όπως το Αργυρό Μετάλλιο Γεωργικής Αξίας, του Γεώργιου Β΄ της Ελλάδος, με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, με το παράσημο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας,.

Στον Αγρό, δίπλα από τη βρύση του Κάουρου, μέσα από τον περιποιημένο κήπο, αναδύεται η προτομή του αξιόλογου Αγρότη, του Νέαρχου Κληρίδη. Επιπλέον, στον Αγρό τιμούν τη μνήμη του Νέαρχου Κληρίδη, διεξάγοντας ετήσιο μνημόσυνο. Οι Αγρότες είναι περήφανοι για τον συντοπίτη τους, που με το έργο του σημάδεψε την πνευματική πορεία, όχι μόνο του Αγρού, αλλά και ολάκερης της Κύπρου.

Πηγές: Περιοδικό «Αγρός» «Χρονικόν», από περιοδικό «Πολίτης», 14 Μαρτίου 1999

Ο Κυριάκος Απέητος , γεννήθηκε στον Αγρό, το 1887 και απεβίωσε το 1976, αφήνοντας πίσω του μια σειρά από σημαντικά έργα στο χωριό. Χαρακτηρίστηκε δίκαια ως «ο μέγας ευεργέτης του Αγρού», εφόσον η προσφορά του, μένει αναλλοίωτη μέσα από το πέρασμα του χρόνου.

Ο Κυριάκος Απέητος, όπως ο ίδιος διηγιόταν, εγκατέλειψε τον Αγρό «ξυπόλητος για να πάει στη Λευκωσία, να βρει γλυκό ψωμί και καλύτερο μέλλον». Ο δρόμος που διάλεξε δεν ήταν εύκολος, χρειάστηκε να αγωνιστεί σκληρά για να καταφέρει ν’ αποκτήσει το «γλυκό ψωμί» που επιθυμούσε. Οι κόποι του ανταμείφθηκαν και λίγα χρόνια αργότερα κατάφερε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους μεγαλέμπορους της Λευκωσίας.

Παρόλο που ο Κυριάκος Απέητος, διάπρευσε στο χώρο του εμπορίου, η αγάπη του τόσο για τα γράμματα, όσο και για το χωριό του, τον ώθησε στην οικοδόμηση εκπαιδευτικού ιδρύματος. Ο ανεκπλήρωτος πόθος του για μάθηση, χάρη στον αγώνα για τη βιοπάλη, βρήκε ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης.

Ο Κυριάκος Απέητος, φρόντισε να δώσει λύση στο εκπαιδευτικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Αγρός, στη δεκαετία του 40. Φωτισμένοι Αγρότες, εκ των οποίων ο Κυριάκος Απέητος και ο Νέαρχος Κληρίδης, αγωνίζονταν για την ίδρυση Γυμνασίου στον Αγρό. Τελικά, χάρη στις επίμονες προσπάθειές τους, το Μητρώο του Τμήματος Παιδείας, ενέκρινε την ίδρυση σχολείου στον Αγρό.

Τα πρώτα χρόνια, μετά την ίδρυση του σχολείου, ήταν ιδιαίτερα δύσκολα, χάρη στην ανεπάρκεια των οικονομικών πόρων αλλά και της στέγασης, η οποία προσωρινά εξασφαλίστηκε σε σπίτια της εκκλησίας. Το σχολείο με τους λιγοστούς μαθητές κινδύνευε να διακοπεί, μέχρι τη στιγμή που ο Κυριάκος Απέητος κάνει τη σωτήρια επέμβαση.

Ο Κυριάκος Απέητος αναλαμβάνει με προσωπικά του έξοδα, την ανέγερση της Απεήτειου Ανωτέρας Σχολής, γνωστή σήμερα με την ονομασία Απεήτειο Γυμνάσιο.

Συγκεκριμένα, στις 26 Ιουλίου 1948 κατατέθηκε ο θεμέλιος λίθος και στις 20 Νοεμβρίου, την επόμενη χρονιά, τελούνται τα εγκαίνια του σχολείου, παρόντος του Μητροπολίτου Κιτίου Μακαρίου, αλλά και του Έλληνα πρόξενου Αλέξη Λιάτη. Ο Κυριάκος Απέητος, από τότε μέχρι και το 1961, που τα έξοδα του Γυμνασίου ανέλαβε το Γραφείο Ελληνισμού, δεν σταμάτησε να συνεισφέρει οικονομικά.

Αναντίλεκτα, η ανέγερση του σχολείου στο Αγρό, αποτελεί ένα διαχρονικό δώρο από τον Κυριάκο Απέητο, σ’ ολόκληρη τη γύρω περιοχή. Η πνευματική συνεισφορά του Γυμνασίου για τον Αγρό και τις γύρω περιοχές είναι εμφανής. Τα παιδιά της περιοχής έχουν τη δυνατότητα να εισέρχονται στη Μέση Εκπαίδευση, χωρίς να αναγκάζονται να εγκαταλείπουν το χωριό τους. Γενικά, η παρουσία του Γυμνασίου, δίνει την ώθηση στους νέους ανθρώπους να παραμένουν στο χωριό τους και με αφετηρία το σχολείο τους, να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες.

Ο ίδιος και η πολυαγαπημένη του γυναίκα Κλειώ, το ψυχικό στήριγμά του σε κάθε προσπάθεια, δεν κατάφεραν ν’ αποκτήσουν παιδιά. Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά στους συγχωριανούς του :«Με ειρωνεύονται μερικοί, γιατί δεν έχω παιδιά. Μα παιδιά μου είστε όλοι εσείς οι μαθητές και οι απόφοιτοι του σχολείου. Πολλές φορές περπατώ στο δρόμο στη Λευκωσία, με συναντούν νέοι άνθρωποι και με χαιρετούν με εγκαρδιότητα, μου φιλούν το χέρι και όταν τους ρωτήσω που με γνωρίζουν, αυτοί μου απαντούν: είμαστε απόφοιτοι του σχολείου που εκτιμούμε και θέλουμε να σ’ ευχαριστήσουμε.»

Η προσφορά του τιμάται στον Αγρό με ποικίλους τρόπους. Συγκεκριμένα, δόθηκε το όνομά του, εκτός στο σχολείο αλλά και σε κεντρική οδό του χωριού, δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο πως οι Αγρότες δεν λησμονούν την προσφορά του. Την αγάπη τους προς τον Κυριάκο Απέητο, δεν παραλείπουν να την εκφράσουν με ετήσια τέλεση του μνημόσυνου του.

Πηγές: Περιοδικό «Αγρός» «Χρονικόν», από περιοδικό «Πολίτης», 14 Μαρτίου 1999

Διακεκριμένος Κύπριος πολιτικός και από τις ηγετικές προσωπικότητες της Δεξιάς στη μεγαλόνησο. Διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (1993- 2003) και πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού.

Ο Γλαύκος Κληρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 24 Απριλίου 1919 και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του διαπρεπούς δικηγόρου και πολιτικού Ιωάννη Κληρίδη (1887-1961). Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο μέχρι την Ε' τάξη και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λονδίνο το 1937. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, αλλά με την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939 διέκοψε τις σπουδές του και κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία της Μεγάλης Βρετανίας (RAF). Μετέσχε σε αποστολές πάνω από τη Γερμανία και στις 24 Ιουλίου του 1942 το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε και ο ίδιος συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Γερμανούς. Παρέμεινε σε αιχμαλωσία μέχρι το 1945 και αποπειράθηκε τρεις φορές να δραπετεύσει. Κατά το διάστημα της θητείας του στη RAF παρασημοφορήθηκε για διακεκριμένες υπηρεσίες κατά του εχθρού.

Μετά την επάνοδό του στην Αγγλία συμπλήρωσε τις σπουδές του και το 1948 έλαβε άδεια άσκησης της δικηγορίας. Επανήλθε στην Κύπρο και άσκησε ενεργά τη δικηγορία έως το 1959. Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα (1955-59) ήταν ενεργό μέλος της ΕΟΚΑ με το ψευδώνυμο «Υπερείδης» και παράλληλα υπερασπιζόταν τους Κύπριους αγωνιστές στα δικαστήρια. Μία από τις δραματικότερες υποθέσεις που ανέλαβε ήταν αυτή της υπεράσπισης τουΜιχαήλ Καραολή, κατά την οποία δημόσιος κατήγορος ήταν ο Ραούφ Ντεκτάς, ο μετέπειτα ηγέτης των Τουρκοκυπρίων. Ετοίμασε, επίσης, φάκελο για πολλές περιπτώσεις παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους Άγγλους, τις οποίες παρουσίασε η Ελληνική Κυβέρνηση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

 

Ο Γλαύκος Κληρίδης με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο

Πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1959 και κατά τη μεταβατική περίοδο, μεταξύ αποικιακής διακυβέρνησης και ανεξαρτησίας (1959-1960), διατέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Την ίδια περίοδο διατέλεσε αρχηγός της Ελληνοκυπριακής Αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα. Στις πρώτεςπροεδρικές εκλογές (13 Δεκεμβρίου 1959) υποστήριξε την υποψηφιότητα του αρχιεπισκόπου Μακαρίου αντί του πατέρα του Ιωάννη Κληρίδη. Όταν κατηγορήθηκε ότι παραβίαζε τη χριστιανική εντολή «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου...», αυτός απαντούσε με το αρχαιοελληνικό ρητό «πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και αγιότερον εστίν η πατρίς».

Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές (31 Ιουλίου 1960) ήταν επικεφαλής του δεξιού «Πατριωτικού Μετώπου». Εκλέχθηκε βουλευτής Λευκωσίας και στη συνέχεια Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη θέση αυτή παρέμεινε έως τον Ιούλιο του 1976. Το 1964 ηγήθηκε της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Λονδίνου και το 1968 ορίστηκε εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες για το Κυπριακό που άρχισαν με πρωτοβουλία του γ.γ. του ΟΗΕ, Ου Θαντ. Εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ήταν ο παλιός του γνώριμος από τα δικαστήρια Ραούφ Ντεκτάς. Το 1969 συγκρότησε με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη το «Ενιαίον Κόμμα», το οποίο αναδείχθηκε το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου στις εκλογές της 5ης Ιουλίου του 1970. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε πρωτοστατήσει στην επανεκλογή του Μακαρίου στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μετά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974) και την επακολουθήσασατουρκική εισβολή στην Κύπρο (20 Ιουλίου), ο Κληρίδης ανέλαβε προσωρινά την Προεδρία της Δημοκρατίας υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου της Βουλής έως τις 7 Δεκεμβρίου 1974, οπότε επέστρεψε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, που είχε εξαναγκασθεί από τους πραξικοπηματίες να εγκαταλείψει τη μεγαλόνησο. Τότε, ο Κληρίδης επανήλθε στα καθήκοντά του και παράλληλα ανέλαβε εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων στις διακοινοτικές συνομιλίες. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις Συνομιλίες της Βιέννης (Φεβρουάριος του 1978), οπότε παραιτήθηκε, επειδή κατηγορήθηκε ότι υπερέβη τις οδηγίες που του είχαν δοθεί.

 

Ραούφ Ντενκτάς - Γλαύκος Κληρίδης

Στις 4 Ιουλίου του 1976 ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου κομματικού σχηματισμού με την ονομασία «Δημοκρατικός Συναγερμός», αφού προηγουμένως διέλυσε το «Ενιαίον Κόμμα». Ο ΔΗΣΥ μαζί με το κομουνιστικό ΑΚΕΛ είναι σήμερα τα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου. Κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1981, του 1985 και του 1991, ήταν επικεφαλής του συνδυασμού του ΔΗΣΥ και εξελέγη Βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ως Πρόεδρος του κόμματος, ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ μέχρι της εκλογής του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1993.

Τον Φεβρουάριο του 1988 διεκδίκησε για πρώτη φορά την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά ηττήθηκε από τον ανεξάρτητο (με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ) Γιώργο Βασιλείου. Πέντε χρόνια αργότερα (14 Φεβρουαρίου 1993) επικράτησε δύσκολα του Γιώργου Βασιλείου και ανέλαβε την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επανεξελέγη στις 15 Φεβρουαρίου 1998 με αντίπαλο τον Γιώργο Ιακώβου (ΔΗΚΟ-ΑΚΕΛ). Μείζον επίτευγμα της Προεδρίας του ήταν η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2003 διεκδίκησε και τρίτη προεδρική θητεία, αλλά ηττήθηκε καθαρά από τον Τάσσο Παπαδόπουλο και αποχώρησε της ενεργού πολιτικής. Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004 τάχθηκε υπέρ του σχεδίου Ανάν για τη λύση του Κυπριακού.

Ο Γλαύκος Κληρίδης διετέλεσε Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 έως το 1963 και σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος. Ο Πάπας Ιωάννης 23ος του απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου ως αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει και της κατανόησης που είχε δείξει ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου. Είχε τιμηθεί και από την Ελλάδα με τα Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ήταν νυμφευμένος με τη ινδικής καταγωγής Λίλα-Ειρήνη (1921-2007), με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Καίτη Κληρίδου (1949), ηγετικό στέλεχος του ΔΗΣΥ σήμερα. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία «Η Κατάθεσή μου» (σε τέσσερις τόμους) και «Ντοκουμέντα μιας Εποχής, 1993 - 2003».

Ο Γλαύκος Κληρίδης πέθανε αργά το απόγευμα της 15ης Νοεμβρίου 2013 στην κλινική «Ευαγγελίστρια» της Λευκωσίας, σε ηλικία 94 ετών. Η πορεία της υγείας του είχε επιδεινωθεί ραγδαία τις τελευταίες ημέρες από νεφρική ανεπάρκεια, την οποία προκάλεσε ο διαβήτης.

Πηγή: www.sansimera.gr